Foutieve advocaten voeden strijd – en het kind betaalt de prijs

“Ik neem een advocaat in handen, we komen er niet uit.”

Op zich niets mis mee — als je er samen écht alles aan hebt gedaan om tot afspraken te komen die in het belang zijn van jullie kinderen. Maar in de praktijk blijkt dat ouders die daadwerkelijk handelen in het belang van hun kind, zelden een advocaat of rechter nodig hebben.

.

Wanneer het belang van het kind verdwijnt

De werkelijke problemen ontstaan wanneer één of beide ouders hun eigen belang vooropstellen. Dan is het vaak slechts een kwestie van tijd voordat de situatie escaleert. Emoties nemen de overhand, communicatie stagneert en er ontstaat een strijdveld waarin het kind steeds verder naar de achtergrond verdwijnt.
Sommige advocaten spelen daar helaas op in. Ze werken niet de-escalerend, maar voeden de emoties van een gekwetste ouder. Met valse hoop en loze beloftes bieden ze perspectief op ‘gerechtigheid’ of ‘wraak’. Wat eigenlijk gebeurt: de belangen van het kind raken volledig ondergesneeuwd, en de rechtszaal verandert in een toneel van moddergooien.

.

Modder als strategie

Een ouder die gekwetst is, wil vaak de ander raken via de kinderen. Door de omgang te beperken, communicatie onnodig ingewikkeld te maken of alles via een omgangshuis te laten verlopen. Deze wens komt vaak voort uit woede, pijn en onverwerkt verdriet. Je kent het gezegde wel: “misery loves company”. Combineer dat met advocaten die daarop inspelen, en je krijgt een toxische mix waarin het belang van het kind volledig uit beeld raakt.
Cliënten krijgen dan de opdracht om zoveel mogelijk belastende informatie over de andere ouder te verzamelen:

– “Hij of zij was nooit aanwezig.”
– “Hij of zij was agressief.”
– “Hij of zij was slecht in de relatie.”

En ga zo maar door.
Wat deze ouders vaak niet doorhebben, is dat deze strategie lang niet meer zo krachtig is als vroeger. Een rechter kijkt tegenwoordig vooral naar de toekomst. Want een slechte partner maakt nog geen slechte ouder. Een gezonde ouder denkt namelijk in oplossingen, in rust, en in het belang van het kind — niet in de strijd van gisteren.

.

De realiteit van de rechtszaal

In de praktijk blijkt dat ouders die vanuit strijd handelen steeds vaker door de mand vallen. In de rechtszaal zijn ze vooral bezig met hun ex-partner, niet met het creëren van een veilige en stabiele situatie voor hun kind. Dit valt rechters en raadsmedewerkers steeds vaker op, al blijft het helaas nog altijd afhankelijk van wie je treft.

Maar wat als de andere ouder óók wordt beïnvloed door een advocaat die vooral baat heeft bij het blijven procederen? Dan ontstaat er een langdurig en kostbaar conflict waarin niemand écht wint — en het kind al helemaal niet.
Een advocaat in het familierecht hoort juist conflict vermijdend te werken. Hij of zij moet cliënten adviseren, beschermen tegen irreële verwachtingen en waarschuwen voor een mogelijke negatieve uitkomst. Niet meegaan in het verlangen om telkens opnieuw naar de rechtbank te stappen, of de andere ouder zogenaamd “kapot te procederen”.
Toch gebeurt dat helaas maar al te vaak. Sommige advocaten winnen liever een zaak en bepalen daarmee de toekomst van een onschuldig kind, dan dat ze integer handelen en dan maar wat minder zaken aannemen.

.

Een eigen ervaring

Zelf heb ik meegemaakt dat mijn ex een zitting startte over een omgangswijziging, omdat ze het niet eens was met de uitkomst van een eerdere zitting — een zitting die ze notabene zelf had aangevraagd. Haar argument: een nieuw werkrooster. Op zich logisch, zou je denken. Maar toen de rechter vroeg naar dat rooster, kon ze niets aantonen.
Zonder enig bewijs zat ze daar, wat op zijn zachtst gezegd vreemd was. Toch werd deze zitting gewoon gevoerd. En dat is precies het probleem: sommige advocaten procederen niet omdat er werkelijk iets te winnen valt, maar puur omdat het geld oplevert. Een goede advocaat had haar moeten waarschuwen dat dit kansloos was.
De rechter en de Raad waren duidelijk: roosters veranderen, dat hoort erbij. Maar het is niet de bedoeling dat het leven van een jong kind bij elke kleine wijziging wordt ontregeld. De logische vervolgvraag kwam dan ook: “Heeft u dit al met de vader besproken?” Het antwoord was nee.
Dit is helaas een voorbeeld van een situatie waarin een ouder eigenlijk tegen zichzelf in bescherming genomen moet worden. En dat is mede een taak van een advocaat. Maar in plaats daarvan: een paar duizend euro armer, en een hoop extra frustratie rijker. Je zou denken: volgende keer een andere aanpak. Maar helaas bleek niets minder waar.

.

Kies je advocaat zorgvuldig

Jaren geleden heb ik ooit een advocaat benaderd voor een mogelijke samenwerking. Ik kreeg geen reactie, wat ik prima vond. Toeval wilde dat ik jaren later tegenover precies diezelfde advocaat stond in de rechtszaal. En wat was ik blij dat het nooit tot een samenwerking is gekomen. Emoties voerden bij deze advocaat de boventoon, en werden zichtbaar geprojecteerd op mijn ex. Niet professioneel, niet zuiver, en al helemaal niet in het belang van het kind.
Daarom is het zó belangrijk: kies je advocaat zorgvuldig. Maar laten we eerlijk zijn — hoe groot is de kans dat een boze, bittere ouder bewust kiest voor een advocaat die hen een spiegel voorhoudt, verantwoordelijkheid teruglegt bij de cliënt zelf, en de strijd durft te ontmoedigen? Die kans is klein.
En tóch is dat precies wat nodig is. Want veilige, gezonde ouders die het belang van hun kind vooropstellen, winnen — niet alleen steeds vaker in de rechtszaal, maar vooral in het leven van hun kind.

.

Tot slot

Onthoud dit goed:
Strijd komt voort uit het verleden.
Het belang van het kind ligt in de toekomst.
Weet dus waar je focus moet liggen.

“verandering begint bij jezelf”